بهار هستی

به دوروبرم که نگاه میکنم بچه هایی را میبینم که به خاطر موقعیت اجتماعی پدرومادرشان در بهترین شرایط زندگی و تحصیل میکنند و...

به خودم نگاه میکنم نه امکانات علمی پیشرفته نه کلاسهای تخصصی آخر مگر میشود مقایسه ی دقیق انجام داد این کجاو آن کجا

دوروبرم پراست از این مثال ها و موقعیت ها

شاید این بخشی از قضاو قدر هر کسی است که از پیش تعیین شده

دیروز با مادرم درددل کردم گفتم وگفتم و او فقط باجان ودل گوش کرد و برایم چنین حکایت کرد عزیزدلم پسر نازم به نداشته ها غبطه نخور به داشته هایت بیندیش که آیاهرکدام سرجایش استفاده میشود یا خیر

مهم این نیست که گره در گره غرق در افکار وسردرگم به کجا میروی مهم این است که چگونه با وجود کمی داشته ها پا به پای از ما بهتران پیش بروی نه به ناکجاآباد .بلکه به سمت آینده ای که تو را اشباع از شادی و رضایت وجدان کند پسرم خدارا شکر که می اندیشی چرا که توانایی اندیشیدن برکتی است که خدا به هر کس عنایت نکرده این نعمتی است که بندگان خالص، متبرک به آن می شوند. خود را به بزرگان دین بسپار که بهترین همراهند و توکل بر خداداشته باش که عالیترین ثروت است ...

واکنون من به اوج می اندیشم آنجاکه ثابت کنم نور دست یافتنی است برای هر کس که رونده ی راه متعالی رفتن به سوی خدا باشد

در زیر سایه ی دینی ناب و میهنی پر افتخار

 

 

 

امروز با چشم خودم حماسه ای دریایی را نظاره گر بودم ایرانیان فوج فوج با اطمینان خاطر و غرور ملی مشتی شدند بر دهان ابرقدرت هایی که با تبلیغات سرسام آور خود به خیال واهیشان میخواستند عرق ملی را کمرنگ کنند .

کابوس شبانه روزیشان پوچ و باطل شد

سپاس از این همه شور و عشق و یکپارچگی عزمتان مستدام و اتحادتان پایدار

 

 

درمسیر زندگیم یا بن بست است یابی انتهایی جاده های سردرگمی

کاش بیایی مولای خوبم ای سبز پوش نور و روشنایی

گلدسته های جمکران نگران تر از همیشه سربه آسمان تنهایی میسایند بیا مولایم

کبوتران پرشکسته در خاکستری ترین بی سرانجامی به پرواز در میآیند

ندبه ام پایانی ندارد

طلوع کن خورشید من خودم برگ های پاییزی مسیر پر غبار ت را با اشک چشم می شویم و نرگسان مضطرب را به امید طلوعت صدا می زنم

سجاده ی من گلستانی از "امن یجیب"را بااقیانوسی از اشک به تصویر کشیده

بزرگوارم ادرکنی و لا تهلکنی